Mein Bekannde, de Kall, maant: Freunde muss mer sisch schon selber aussuche derfe. Aach in Facebook-Zeide.
Da hat sisch mein Bekannde, de Kall, aber doch gewunnert! Vor zwaa Woche zirka hat der Owwerbürschermeister von Darmstadt ganz viele von seine „Freunde“ die Freundschaft uffgekündischt, bzw. aagekündischt, dess er des tun würd. Des liest sisch erstema eischenardisch: hat der Mann Schiss vor zu viel Freunde – oder was?
Jochen Partsch, so haaßt der gude Mann, maant aber (des muss mer fairer Weis dezu saache) maant also mit Freunde bloß die sogenannte Freunde, wo er uff Facebook hat. Un des sin bei ihm fast viertausend Leut! Un weil des Facebook diese Fans halt ema Freunde nenne duht, glaube die dann, dess se am End werklisch persönlische Freunde von dem Owwerbürschermeister sin. Des kann ja gar net gutgehn! Also wern se durch den genervte Herrn Owwerbürschermeister von dere Facebookseit runnerkomblemendiert un wann se werklisch was von em wolle, solle se en Brief schreiwe. So wie früher halt. Uff Babier. Mit em Umschlaach. Un am End noch mit ner Briefmark, wo mer ersd ablegge muss, damit se gut babbe duht. De Kall waaß aber garnet, ob mer die noch kaafe kann.
Viertausend Freunde! Verrückt! Ja, denkt sisch mein Bekannde, eischendlisch isses bei de Freundschafde, die wo er selber hat, aach nie uff die Meng aakomme. Was zählt, war ja eher, dess aaner da war, wann er ihn gebraucht hat. Un so Momende hats schon gebbe in seim Lebe.
Neulisch war de Kall – weils ma wieder Bindfäde gereschent hat un er net in de Garde konnt – war er also ma widder im Museum. Un da hat er son aales Bild gesehe un davor a ganz Schulklass. Des Bild zeischt den Hiob un sei Fraa. Du liebe Zeit, was sah der schlääscht aus, der Hiob, völlisch fertisch. Un die Lehrerin verzählt den Kinnern grad die Geschicht von dem arme Kerl aus de Bibel, wie er alles verlorn hat. Wies em so dreckisch gange is. Un wie dann seine drei Freunde sisch bei ihn bei gehockt ham un – geschwiesche ham. Net gleisch losgeschwätzt, sonnern des Maul gehalde. Sibbe lange Daach lang! Des hat meim Bekannde gefalle. So is des manschma ja werklisch: da duhts aam besser, wann aans ma die Klapp hält, als wann da gleisch so Sprüsch komme, nach der Melodie „des wird schon widder, sollst ma sehn!“
Drei Freunde – kaa schlescht Größeordnung, denkt sisch de Kall. Drei eschte Freunde un net viertausend uf Facebook. Er zumindst kann den Herrn Owwerbürschermeister Partsch von Darmstadt gut verstehn. Freunde, die wo den Name verdient ham, des müsse garnet viel sein. Aber dann, wann de se brauchst, dann müsse se aach da sein – un wanns bloß drum geht, ma still ze sein.