hr1 ZUSPRUCH
hr1

Eine Sendung von

Evangelischer Pfarrer, Frankfurt

Mein Bekannde, de Kall, is fer die Globalisierung der Herze!

Mein Bekannde, de Kall, is fer die Globalisierung der Herze!

Meim Bekannde, dem Kall, is des Wort „Milschpulver“ des letzt Ma 1986 üwwern Weesch gelaafe. Damals, nach Tschernobyl. Als des Gras un die Küh un die Milsch un iwwerhaubt alles radioaktiv gewese is. Da habbe die ganze junge Eldern von klaane Kinner (da hat der Kall selber aach zugehert) die Läde gestürmt un habbe Milschpulver gekaaft, wo noch von vor der Reaktorkatastroph gestammt hat. Jeder hat grad so viel gekaaft, wie er iwwerhaubt nur schlebbe konnt.

Des is dem Kall jetz widder aagefalle. In de Nachrischde wurd nämlisch erzähld, dess ebe des Milschpulver seit neusdem widder rationiert is. Un neulisch hat ers in som Drogeriemarkt mit eischene Aache gesehe, des Schild: „Die Abgab kann bloß in haushaldsüblische Menge erfolsche!“

Warum? – Eija, diesma sin net die Sowjets schuld. Diesma isses wesche dene Schinese. Die kaafe, was des Zeusch häld, des deutsche Milschpulver. Weil dene ihrn eischene Kram – uff gud deutsch gesacht – so schläscht is, dess die Kinner devon krank wern. Vor fünf Jahrn sin sogar sechs Babys dran gestorbe, dess da erschendwelsche Chemikalie ins Milschpulver gemischt warn. Mer kanns dene schinesiche Eldern werklisch net verdenke, dess se alles versuche, um an saubere Milsch ze komme.

Inzwische gibt’s e ganz Netzwerk von Dealern un aach Schmugglern, die des Pulver im große Stil hier uffkaafe un in Schina – mit em Mordsgewinn, versteht sisch – weiderverkaafe. Un chinesische Studende, die in Deutschland lebe, bessern sisch mit Online-Agebode ihr schmal Budget ganz ordentlisch auf. Des nennt mer hald ‚Globalisierung‘ – saach isch zu meim Bekannde. Dess mer die Probleme von eim Land aach im annern Land spüre kann. Mer lewe ja net mehr im Middelalder.

Aber – sacht mein Bekannde – aber waaßte, was mir rischtisch uffn Zeischer geht? Des is, dess mer sisch bei uns so stammtischmäßisch zurückleje duht un saacht: Ja, ja die Globalisierung, un die schinesisch Wirtschaftsmethode und die Diktatur un dess die kaa Ahnung vom Umweltschutz ham un die Luft verpesste un, un, un. Un am End kommt raus, dess die selbst schuld sin an ihre Probleme.

Ja, aber isses net so?, fraach isch zerück. Aja, schon, maant er. Aber damit is die Geschichd net vorbei. Wann isch im Fernsehn son klaane schinesiche Hoseschisser seh un sei Mudder, wie se in dene schläschde Verhäldnisse versucht, des beste fer ihr Kindsche hiezekrieje, da derf isch net bloß fraache, wer da schuld dran is. Da geht’s mir drum ze fraache, wie mer dene Kinner helfe kann. Verstehste? Im Grund muss zu dere wertschaftlische Globalisierung noch was anneres zukomme: so e Art Globalisierung der Herze!