Mein Bekannde, de Kall, is für e bissi mehr Selbstbeobachtung
Bild: Pixabay

Mein Bekannde, de Kall, is für e bissi mehr Selbstbeobachtung

Ein Beitrag von Helwig Wegner-Nord, Evangelischer Pfarrer, Frankfurt

Mein Bekannde, de Kall, is an sisch net neugierisch. Aber wann er morjens im Audo sitzt un nadierlisch widder dauernd die Ambel rot is un er also Schridd-Tempo fahrn oder glei ganz stehe muss – dann guckt mer sisch hald e bissi um. Ma nach reschds: Da sitzt son Hektiker hinnerm Steuer, Kipp in de Hand, babbelt in eim fort iwwer sei Freispreschanlaach. Un links: so e jung Ding, wo offensischtlich Musik im Radio hört, die guckt ganz verträumt.

Im Waache hinner ihm werds rischdisch indressand. Da kann er sei Aache garnet mehr vom Rückspieschel.abwende. Da sitzt e Fraa. Un macht sisch die Aache. Ersd die Aachebraue, dann gibt’s en Lidschadde, un dann aach noch was uff die Wimbern. Soweit schön und gut. Dann is die Ambel grün worn un die Kolonn is wieder vorgerickt.

Beim nächste Stopp is se immer noch hinner ihm, die Fraa mit ihre Aache. Die warn ja jetz fertisch, da fängt se an, sisch e paar klaane Pickelscher auszedrücke. Obbe an der Stirn, dann neberm Ohr. Damit se da iwwerhaubt drankommt, verzieht se ihr Gesischt von links unne nach reschts hinne. De Kall fraacht sisch, ob die dann garnet dran denke dut, dess se von alle Leud beobacht wern kann? Hallo, dein Audo hat Fenster! Aus Glas!!

Dem Kall is in dem Moment son Spruch von frieher eigefalle: „De liebe Gott sieht alles!“ Des hat mer de klaane Kinner gesacht, damit se net alsfort heimlisch von de Süßischkeite genascht ham. Un de größere Kinner, damit se sisch net e Mark aus em Portmane von de Muddi stibitzt ham. En blöde Spruch war des: „De liebe Gott sieht alles!“ Als ob de Herrgott so e Art Überwachungskamera wär. Also werklisch!

Aber dess mer sisch manschma fraache solld, ob un wer einen grad sieht oder aach hört (Stischword Händy in de U-Bahn!), des is kaa schlescht Übung. Denkt sisch de Kall. Sisch sozesaache ma e bissi neber sisch selber stelle. Ma iwwerlesche, wie des wirkt, was mer grad macht. Uff Gott wirkt. Oder zumindst ma: uff annere Leud. Des kann doch net sein, dess die Mensche mit em Glaube an de liebe Gott aach gleisch alles annere iwwer Bord geschmisse ham, was mer frieher als ‚Anstand‘ bezeischnet hat. Ihm selbst, denkt de Kall, ihm selbst zumindst is des immer noch en vertraute Gedanke, dess de Herrgott sozusaache en Auge uf ihn hat.

Dess mer net nur fer sisch alaans uf de Welt is, des müsst sisch ma widder stärker rumspreche. Dann würd mer aach merke, womit mer die annere Leud erfreue kann oder belästische, je nachdem. Denkt sisch mein Bekannde, de Kall.

Weitere ThemenDas könnte Sie auch interessieren